یکی از مسئولیتهای اولیاء، آموزش نماز به فرزندان است که این کار باید به تدریج صورت پذیرد.
امام صادق(ع) میفرماید:
هنگامی که کودک سه ساله شد «لا اله الا الله » را به او بیاموزید و از او بخواهید آن را بازگو کند. وقتی که سن او از سه سالگی گذشت، به او گفته شود جمله «محمد رسول الله» را بازگو کند و هنگامی که چهارسالش تمام گردید، به او گفتن «صلی الله علی محمد و علی اله» را یاد داده و در پنج سالگی از دست چپ و راستش سؤال نمایید، آنگاه رو به قبله نشستن را یادش بدهید و از او بخواهید سجده نماید و هنگامی که هفت سالش کامل گردید به او بگویید: دست و صورتت را بشوی و نماز بخوان.
این برنامهی زمانبندی شدهی تربیت دینی است که متأسفانه ما در این زمینه فقیریم، لذا از متخصصان و کارشناسان امور تربیتی و هنرمندان باید خواست که ابزار و زمینههای اجرای موفق این برنامه را فراهم سازند و غذای فکری کافی و مناسب برای فرزندان در مقاطع سنی مختلف آماده نمایند.
این حدیث به ما میآموزد که جوامع اسلامی و مسلمانان باید کودکان خود را از آغاز سنین کودکی در فضای معنوی قراردهند و آنها را با توحید و نبوت و ولایت و نماز آشنا و مأنوس سازند. چنانچه فرزند از آغاز بدینگونه، تربیت نشد و تحت توجه قرارنگرفت و در کانون خانواده، هنگامی که ذهن و باور او آمادهی پذیرش توصیههای پدر و مادر بود، از این فرصت استفاده نشد و کودک چیز مفیدی نیاموخت، بدیهی است که پس از آن، انجام کار آموزشی و تربیتی بسیار سخت و مشکل خواهد بود.
امام صادق(ع) در حدیث ارزندهای میفرمایند:
(پیش از آنکه دیگران به سراغ فرزندان شما بیایند، فرزندانتان را با احادیث ما دریابید.) لذا برنامههای تربیتی اسلام برای سعادت فرزندان از دوران قبل از تولد کودک آغاز میگردد و نه از دوران جوانی و بالاتر!
منبع :کتاب نماز زیباترین الگوی پرستش